سکوی بتنی

پنجشنبه ۲۲ مهر ۱۳۸۹

سکوهــای نفـــتی بـرای اولیــن بار در سال 1973 در دریــای شـــمال سـاخته و نصــب شدند. ابتـــدا وقــتی مخـــازن نفتی خالی هسـتند ، ســکو بر روی آب شـــناور مــی‌ماند.       شکل کلی این سکوها مطابق شکل زیر است که پایه ستون‌ها از جنس بتون می‌باشد:         استوانه‌های متعدد زیر سکو که بر روی کف دریا نشسته‌اند نیز بتونی بوده و مخازن ذخیره نفت هستند.این سکوها برای آب‌های کم عمق استفاده می‌شوند و دارای مزایا و معایب زیر هستند: مزایا: •    کاربرد در شرایط بسیار بد جوی و دریاهای طوفانی •    ذخیره سازی نفت در داخل پایه‌های سکو •    ساخت کل سکو (پایه و عرشه) در ساحل و عدم نیاز به نصب جداگانه پایه و عرشه در دریا •    حذف فرآیند شمع کوبی برای ثابت کردن پایه به کف دریا(بدلیل وزن زیاد سکو که براحتی بر کف دریا مستقر می‌شود.) •    خوردگی اندک سکو بدلیل جنس بتونی آن معایب: •    هزینه بیشتر نسبت به سکوهای فولادی •    بکارگیری فولاد زیاد داخل بتون •    نشست و فرورفتن درکف دریا •    دشواری از بین بردن سکو پس از بهره برداری •    امکان نشت نفت از درزهای مخازن بتونی   سکوهای نفتی برای اولین بار در سال 1973 در دریای شمال ساخته و نصب شدند. ابتدا وقتی مخازن نفتی خالی هستند،سکو بر روی آب شناور می‌ماند. برای قرارگیری سکو در کف دریا،مخازن آن را پر از آب می‌کنند،سکو سنگین شده و برکف دریا می‌نشیند.